Un lieu unique en franse ontmoetingen

Vorige week vertelde Anne-Sophie me dat er een jongen stage liep op haar werk, ze had hem verteld dat ik hier ook was en dat het misschien wel leuk was om samen een keer iets te doen. Hij kent hier namelijk ook niemand, want hij studeert in Lille en woont in Parijs. Dus uiteindelijk gingen we mailen, en facebooken en hadden we iets afgesproken voor zaterdag. Op Facebook praatten we gewoon in het Frans, dus ik dacht dat dat wel goed zou komen als ik met hem zou praten want op Facebook ging het ook prima. Niet dus! Ik kwam daar en hij begon meteen een heel verhaal te vertellen in het snelste Frans dat ik ooit gehoord heb en volgens mij lag er ook nog een dik accent op. Toen ik zei dat ik er niks van verstond omdat het zo snel ging probeerde hij het langzamer maar dat werd niks haha, dus uiteindelijk gingen we maar over in het Engels. Verder was het een gezellige dag, hij was heel aardig. Hij kende nog niks in Nantes, want hij had eigenlijk alleen nog maar gewerkt en hij was hier nog maar anderhalve week. Dus aan mij de taak de stad te laten zien! Maar natuurlijk eerst op z'n Frans lunchen bij de crêperie. Daarna zijn we naar het kasteel, de kathedraal + tombes, de winkels, een grote fontein, de LU fabriek en het grootste gebouw van Nantes geweest. En dat was eigenlijk alles wat ik al gezien had, het enige wat ik wist dat er nog meer was was een grote olifant op l'ile de Nantes. Ik wist alleen niet waar dat was en of het de moeite waard was. Dus opgezocht waar het was en het bleek niet zo heel ver te zijn: nou wel dus!! Ik denk dat we zeker 40 minuten moesten lopen en ook nog terug. Eenmaal daar aangekomen bleek ook nog eens dat alle activiteiten tot 12 februari gesloten waren en de olifant (die trouwens echt meeeeega groot was) was in onderhoud en konden we alleen achter een hek zien en z'n slurf was kapot. Dat was wel een beetje jammer maar ik ga in de zomer zeker nog eens terug om foto's te maken en dan loopt hij daar ook over het terrein heen en kan je erop zitten. Maar dat we zo ver moesten lopen was verder niet zo erg want het was heel mooi weer en we hebben veel gekletst. Na al deze fysieke activiteiten gingen we nog even koffie drinken en toen was het alweer 8 uur later! Misschien gaan we dit weekend nog iets doen, en daarna gaat hij alweer terug naar huis dus dat is wel jammer.

Maandag was het weer tijd voor school, en de ochtenden zijn hier een beetje een drama, want Edouard wil nooit naar school. Hij doet er echt alles aan zodat hij niet op tijd op school is. (het is tot nu toe al 1x gelukt om op tijd te zijn) Maar in het begin wou hij ook nooit opstaan en als iemand hem wakker maakte begon hij hard te schreeuwen en met deuren te gooien. Het is wel heel grappig dat sinds maandag hij ineens helemaal omgedraaid is en ik elke ochtend als ik hem wakker maak bij hem op bed mag komen zitten en hij me een knuffel geeft en zegt 'Joyce, I love you', dat is nou nog eens leuk wakker worden :) Verder lukt het nog steeds niet om hem op tijd op school te krijgen, maar wie weet..

Woensdag zijn de kinderen hier vrij van school, maar ik hoef niet te werken dus gaat Edouard of naar zijn oma, of naar 'centre des loisirs' wat een grote speelhal is waar ze echt alles hebben en waar de kinderen ook blijven eten. Ik was dus vrij en had afgesproken met Sofie om de Tour LU te gaan doen. Ik wist echt totaal niet wat dit inhield maar het leek me wel leuk. Er is hier een grote oude fabriek van LU, de koekjes. En deze fabriek heet 'un lieu unique'. Wat ooit een fabriek was is nu een restaurant, cafe, boekwinkel, hamam, souvenirwinkel, concerthal en nog veel meer. Maar je kan er ook een tour doen zodat je wat kan zien over hoe het vroeger was. We waren een beetje te vroeg dus Sofie zei dat er ook nog een museum was, maar dat ze niet wist waar. Dus ze ging het vragen aan iemand in de fabriek en die zei dat we om het gebouw heen moesten lopen en daar een deur zou zijn. Dus wij liepen eromheen en het enige wat we vonden was een klein bordje met wat tekst over de fabriek. We snapten er niks van en hadden elke meter van de muur gehad, maar geen deur gevonden. We besloten het later aan iemand anders te vragen en eerst maar de tour te doen. Natuurlijk kwam ik erachter dat het geheugenkaartje voor mijn fotocamera nog in m'n laptop zat dus na een wandeling terug naar huis konden we eindelijk de tour doen. Eerst kwamen we in een ruimte waar ze een filmpje afspeelden over hoe de koekjes gemaakt werden wat niet zo interessant was, en toen moesten we een hele lange wenteltrap op naar boven, en aan de zijkant van de trap was een hele tijdlijn gemaakt met alles wat er ooit gebeurd was in de fabriek. Eenmaal bovenin de koepel hadden we een mega uitzicht over Nantes. Al met al viel de tour wel een beetje tegen, maar toch een gezellige dag gehad. Na de tour wilden we nog steeds dat museum zien, dus vroegen we het aan iemand anders die zei (in het Frans) 'Nee, het is niet geopend [......] pas in 2100'. Dus toen dachten we echt, wat?? Dat slaat nergens op? Hoezo weet je nu al dat een museum opent in 2100? Dus toen ik 's avonds thuiskwam vertelde ik dat hier en toen zeiden ze dat in 2000 mensen spullen in konden leveren die opgeslagen werden in een gebouw met dubbele muren en na 100 jaar zou dat geopend worden en dan konden mensen zien wat mensen honderd jaar geleden inleverden. Dus zo kan je weten wat er in 2100 gaat gebeuren en hadden wij ons een beetje voor gek gezet haha.

De sale hier is erg verleidelijk want nu het einde nadert wordt alles nog goedkoper! Ik heb even uitgerekend dat ik met alles wat ik gekocht heb al 107 euro bespaart heb. En ik heb nog lang niet 107 euro uitgegeven dus dat is lekker meegenomen! Maar ik heb besloten maar even te stoppen met al dat winkelen, moet het ook nog allemaal mee naar huis kunnen nemen!